خیال، یکی از مهمترین مباحث عرفان اسلامی است و جایگاه ویژهای در اندیشة جلالالدّین مولوی(604-672 ق) دارد. هدف از این مقاله تحلیل عوامل رستن از خیال در سلوک عرفانی از دیدگاه مولوی است. در سلوک عرفانی، علاوه بر عریانی از تن(رهایی از خواستههای جسمانی)، عریانی از خیال، امری بسیار ضروری است؛ یعنی برای دستیابی به عوالم بالا باید علاوه بر فروگذاشتن و پشت سر نهادن تن و جسمانیت، تعلق به عالم صور خیالی را هم پشت سر نهاد. مولوی بهعنوان یکی از بزرگترین عارفان مسلمان، در جای جای آثار خود توجه ویژهای به مسئلة خیال و نقش آن در حیات آدمی خصوصاً در سلوک عرفانی دارد. وی با تصدیق وجه مثبت و راهبرانة خیال در سلوک، غالباً روی خوشی به آن نشان نمیدهد و آن را یکی از بزرگترین حجابهای سلوک عرفانی معرفی میکند، تا آنجا که رستن از خیال را مرادف با وصال حق میداند. بنا بر نظر مولوی، عواملی چون عشق، پناه بردن به اولیای الهی، حیرت، ذکر، ابنالوقت بودن و نیز موت، فنا و نیستی، سبب عریانی و رهایی سالک از حجاب خیال میشود.
حمزئیان, عظیم, خیاطیان, قدرت الله, & حسینی, سید حامد. (1397). عوامل رستن از خیال در سلوک عرفانی در آثار جلالالدّین مولوی. پژوهش های عرفانی, 1(2), 73-91.
MLA
عظیم حمزئیان; قدرت الله خیاطیان; سید حامد حسینی. "عوامل رستن از خیال در سلوک عرفانی در آثار جلالالدّین مولوی". پژوهش های عرفانی, 1, 2, 1397, 73-91.
HARVARD
حمزئیان, عظیم, خیاطیان, قدرت الله, حسینی, سید حامد. (1397). 'عوامل رستن از خیال در سلوک عرفانی در آثار جلالالدّین مولوی', پژوهش های عرفانی, 1(2), pp. 73-91.
VANCOUVER
حمزئیان, عظیم, خیاطیان, قدرت الله, حسینی, سید حامد. عوامل رستن از خیال در سلوک عرفانی در آثار جلالالدّین مولوی. پژوهش های عرفانی, 1397; 1(2): 73-91.