چکیده: قرآن، گاهی خود امر به استعاذه می کند و گاه، از استعاذه انبیاء و اولیاء خود یاد می کند، لذا فهم چیستی استعاذه به خداوند مهم است تا در پناه این فهم، چگونگی عمل به امر خداوند درباره استعاذه و نیز چرایی استعاذه انبیاء و اولیاء به خداوند روشن گردد. ظاهراً اولین کسی که در تفسیر کبیر خود به صورت مبسوط و با نظم خوبی به استعاذه، ارکان آن و مسائل پیرامون پرداخته، فخر رازی است؛ طوری که صدرالمتألهین شیرازی، فیلسوف بزرگ جهان اسلام در تفسیر خود- تحت تأثیر فخر رازی - مطالبی را خلاصه وار از او نقل کرده است. امام راحل نیز به صورت بسیار دقیق تر از دو اندیشور پیشین و همراه با بیان چندین مطلب تازه، در آداب الصلوة و نیز سرالصلوة مطالب مهمی در باب استعاذه بیان کرده اند که این مقاله سعی دارد آراء امام در این باب را بازشناسی کند.
)